بچه‌های روستای مرک

پاییز با آن نسیم خنک صبحگاهی و بادی که سوز زمستانی را همراه خود دارد صورتشان را نوازش می­کند. اغلب جوان هستند و پرشور. فصل برداشت زرشک و شلغم و زعفران در خراسان جنوبی از راه رسیده. لباسهای سرخ و سفید اعضای کانون روستایی مرک در مزارع و زمین‌های کشاورزی به چشم می‌خورد. پا به پای خورشید راهی مزارع می­شوند تا باری از دوش کشاورزان و باغداران بردارند. به کمک سالمندان و بیمارانی می‌روند که در برداشت محصول خود دچار مشکل هستند. دستمزدشان لبخند رضایت اهالیست. کارشان که در مزارع به پایان رسید سراغی از دل دردمند بیماران و نیازمندان روستا می­گیرند. کمتر خانه­ایی پیدا می­شود که در آن کسی عضو کانون روستایی هلال احمر نباشد. اعضای کانون روستایی فعالیت­های پر شاخ و برگی انجام می­دهند؛ از برگزاری کارگاه‌های مهارت­­آموزی گرفته تا آموزش امداد و کمک­های اولیه و غبار روبی مزار شهدا و مساجد و جمع­آوری کمک­های مردمی در حوادث مختلف و کلاس کمک آموزشی برای دانش­آموزان و … . در این بین غنچه­های هلال روستای مرک شهرستان بیرجند که عمدتا کودکانی در سنین بین ۵ تا ۷ سال هستند هم با فعالیت‌های هلال احمر آشنا می‌شوند و در قالب بازی و سرگرمی، آموزش‌های اولیه‌ای می‌بینند.

غنچه­ های هلال ­احمر

میعادگاه اهالی کانون هلال­احمر روستای مرک خانه دبیر جوان و پرشورشان است  که از سال ۸۷ به جمع هلال­احمری­ها پیوسته. «خدیجه مرکی» جوان ۲۶ ساله­­ایی است که یکسالی می­شود دبیر کانون شده. او می­گوید :« کانون روستایی از سال ۸۷ در مرک تشکیل شد و از همان زمان بسیاری از اهالی روستا عضو آن شدند. شور و شوق جوانان روستا و غنچه­های هلال مرا برای فعالیت بیشتر تشویق می­کند. همیشه به انجام کارهای بشردوستانه علاقه­مند بودم تا قبل از تشکیل کانون هرکسی توان کمک کردن داشت خودش انجام می­داد. با تشکیل کانون روستایی هلال­احمر فعالیت­ها بیشتر شد و کار راحت­تر. من و دیگر جوانان روستا برای انجام کارهای داوطلبانه دورهم جمع می­شدیم. بعد از تشکیل کانون این جلسات با نظم بیشتری برگزار شد و مشارکت اهالی هم بیشتر از قبل.» او یکی از اعضا فعال کانون هلال­احمر روستایی کل کشور است؛ دبیری که فعالیتش محدود به کانون هلال­احمر روستا نیست و حالا پلیس افتخاری روستای مرک هم شده است. با همکاری فرمانده پاسگاه روستا کارگاه­های پیشگیری از اعتیاد در مدارس ابتدایی و راهنمایی روستا برپا می­کند. در مناسبت‌های مختلف دانش­آموزان را گرد هم می­آورد و از مشارکت و همکاری آن‌ها قدردانی می­کند. « وقتی به غنچه­های هلال فراخوان می­دهم که جلسه­ی کانون داریم دو ساعت زودتر از زمان موعود به خانه­ام می­آیند. شور و شوق و بازی­های کودکانه­شان من و دیگر اعضا را مصمم­تر می­کند. با هم نقاشی می­کشیم و کاردستی درست می­کنیم و در قالب همین بازی‌ها و سرگرمی‌ها آن‌ها را با اصول ایمنی، از اینکه در این سنین کم با فعالیت­های داوطلبانه آشنا می­شوند احساس رضایت می­کنم». صدای کشیده شدن اره به روی چوب­ها و گردی که در هوا پخش شده با صدای بچه­هایی که با ذوق و شوق درباره چوب­ها و نقش و نگاری که بر تابلوهای معرق می­زنند درهم آمیخته است. کارگاه کوچکی که چند وقتی می­شود توسط دبیر جوان کانون روستا برای آنها تهیه شده است و در آن به علاقه مندان معرق آموزش می­دهد تا بتواند کسب و کاری هر چند کوچک برای بچه­های روستا فراهم کند. صنایع دستی بچه­ها را در نمایشگاه­های مختلف در معرض دید عموم قرار می­دهد و حتی برای فروش اینترنتی هم تلاشی‌هایی انجام داده است؛ هرچند هنوز نتوانسته نتیجه دلخواه خود را به دست بیاورد.

چتر حمایتی اهالی روستا

بهار از راه نرسیده، غنچه‌های هلال دست به کار می‌شوند تا به کمک اهالی روتسا بروند و نهال نو بکارند؛ نهال‌هایی که به دلیل فعالیت اهالی روستا در زمینه باغداری و کشاورزی، این نهال‌ها نهال‌های مثمر هستند. «هاجر مرکی» مادر جوانی که خود عضو کانون هلال­احمر است و حالا دو دختر کوچکش که ۵ ساله و دیگری ۶ ساله هستند به جمع غنچه­های هلال­احمر پیوسته­اند می­گوید :« وقتی طرح غنچه­های هلال در کانون روستا مطرح شد دخترانم را در کانون عضو کردم و حالا این دخترانم هستند که هرروز مشتاق­تر از روز قبل سراغ فعالیت­های کانون را می­گیرند.» همهمه­ی جوانان روستایی که گروه گروه از مزارع و باغات برمی­گردند از دور شنیده می­شود جوانانی که با اولین سوز پاییزی به کمک کشاورزانی می­روند که توان برداشت محصولاتشان را ندارند. صبح با طلوع خورشید از خانه­هایشان به سمت مزارع می­روند و با ته مانده­ی نور آن به خانه­هایشان برمی­گردند. تمام روز مشغول چیدن محصولات باغات و مزارع هستند. ناهار سیب­زمینی­های زرد و تازه را درآتش انداخته و ضیافتی به راه می‌اندازند. هاجر مرکی می­گوید:« کشاورزانی در روستا هستند که کهولت سن دارند و یا بیمار هستند و نمی توانند محصولاتشان را درو کنند. آنها را قبل از شروع چیدن محصولات شناسایی می­کنیم و بعد چند روزی در مزارع و باغاتشان به درو محصولات می پردازیم. آنها برایمان دعا می­کنند و دیدن برق خوشحالی در چشمان اهالی و لبخند رضایتشان برای ما خیلی ارزشمند است. هر فصل محصولات خاص خود را دارد که به کمک اعضای کانون روستایی چیده می‌شود. اهالی مرک در پاییز و زمستان شلغم، زرشک، زعفران و چغندر می­چینند و در تابستان عناب و گندم و محصولات دیگر. کمک­های اهالی کانون هلال­احمر روستای مرک به کشاورزان و باغات ختم نمی­شود. هاجر مرکی می‌گوید :« اخیرا یکی از دانش­آموزان مدارس ابتدایی ما دچار بیماری سخت شده است و استخوان ران کودک در حال سیاه شدن است و توان حرکت ندارد. در هفته جهانی کودک با دانش­آموزان و جمعی از مسئولان هلال­احمر بیرجند به عیادتش رفتیم و از او دلجویی کردیم و قرار شد برخی از هزینه­های درمانش را هلال­احمر متحمل شود.»

کارآفرینی به سبک اهالی مرک

«فاطمه مرکی» یکی دیگر از اعضا فعال کانون جوانان هلال احمر می­گوید:« روستای ما کوچک است واکثر اهالی یکدیگر را می­شناسند. اگر کسی بیمار شود دسته جمعی به عیادت و دلجویی به خانه­شان می­رویم. در این بین اهالی هم با روی باز پذیرای ما هستند. آن‌ها می‌دانند که برای انجام کارهای سخت خود می‌توانند روی کمک اهالی کانون حساب کنند و اگر شرایط دشواری برای آن‌ها پیش بیاید هلال احمر در کنارشان است.» از استعداد و توانایی تک تک اعضا بهره می­برند تا معیشت اهالی را ارتقا دهند. یکی عروسک می­بافد و دیگری منبت کاری ­می­کند. از کمترین امکاناتشان بیشترین بهره را می­برند. از چوبهای دورریز نقش و نگاری بر تابلوهای معرق می­زنند و کارگاه کارآفرینی در این زمینه به راه انداخته‌اند. خستگی برایشان معنی ندارد. گلزار شهدای روستای مرک هر پنجشنبه به لطف جوانان کانون غبارروبی می­شود وبه گل و گلاب آغشته. عطر و بوی خوش مسجد روستا و تمیزی آن زبانزد اهالی‌ست کاری که به همت این جوانان پورشور انجام می­شود.